مهندسی هوافضا جزو علوم با سطح فناوری بالا محسوب می شود. بسیاری از علوم و صنایع دیگر از سرریزهای این شاخه ی علمی به دست می آیند. مثلا بسیاری از مسائل مهندسی متالورژی یا مواد، کامپیوتر، مکانیک سیالات و انتقال حرارت تا برق و مخابرات. و به علاوه به عقیده ی بسیاری از مهندسین، هوافضا جزو هیجان انگیزترین شاخه هاست. تصور لحظه ای پرواز، حجم زیادی از شادی، شور و ماجراجویی را دررگ های هر انسانی می دواند و روح او را برمی انگیزاند.
بخش های مهندسی هوافضا
مهندسی هوافضا به طور کلاسیک از چهار بخش و در نتیجه چهار گرایش تشکیل شده است. گرایش آیرودینامیک، گرایش پیشرانش، گرایش سازه و گرایش مکانیک پرواز و کنترل یا همان دینامیک پرواز. اما اخیرا دو گرایش دیگر هم به خاطر عمیق شدن علم فضا اضافه شده است. گرایش فضایی و ماهواره.
آیرودینامیک به جریان هوا در اطراف اجسام پرنده می پردازد. درنتیجه نیروها و گشتاورهایی که بر جسم از طرف هوا اعمال می شود، محاسبه می شود. برای مثال شکستن دیوار صوت در موشک ها و یا جنگنده های پرسرعت در این قسمت تحلیل می شود.
پیشرانش به طور خلاصه یعنی موتور و طراحی قسمت های مختلف موتور. کمپرسور، محفظه ی احتراق، توربین و نازل و همچنین آنالیزآنها همه به پیشرانش مربوط است.
سازه، به ساخت سازه های بسیار محکمی که در شرایط سخت و پرتنش پروازی دوام بیاورند، می پردازد. در عین حال آن ها باید بسیار سبک باشند تا پرنده به راحتی بتواند پرواز کند.
دینامیک پرواز و کنترل از همه ی گرایش های قبلی بهره برداری می کند. با این کار می تواند مانورهای یک پرنده را شبیه سازی کند. مکانیک پرواز برای رفتارهای دینامیکی باید راه حل کنترلی و پایدارکننده داشته باشد. رفتارهایی مانند داچ رول که یک حرکت نوسانی رقص گونه است.
اولین دانشکده هوافضای ایران
برای ارتباط با بهترین های عرصه ی هوافضا در زمینه های تحصیلی مثلا مشاوره و یا تدریس خصوصی هوافضا و آموزش کنکور هوافضا، تدریس خصوصی کنترل و یا در حوزه ی صنعتی در قالب پروژه با ما تماس بگیرید.